विजय नेपाली, पोखरा

हरेक खेलाडीको आफ्नै कथा हुन्छ । कीर्तिमान कायम गर्ने होस् या उपाधि चुमेका, सबै फरक अवस्थामा प्रतिस्पर्धा गरिरहेका हुन्छन् । पोखरामा जारी नवौं राष्ट्रिय खेलकुदको सेरोफेरोमा एक आमाले ११ महिने छोरीेलाई स्वर्ण पदक समर्पण गरिन् ।

शनिबार महिला ह्यान्डबलको फाइनल खेल भएको थियो । अत्यन्तै प्रतिस्पर्धात्मक फाइनल खेलमा त्रिभुवन आर्मी क्लबले एपिएफ क्लबलाई १७–१६ ले हरायो । एपिएफलाई हराउने टोलीमा थिइन् २८ वर्षिया मन्जु रावत । पदक वितरण सकिएपछि उनले जितेको स्वर्ण पदक आफ्नो छोरीलाई लगाइदिइन् ।

११ महिने छोरीलाई काखमा च्यापेर प्रतियोगितामा सहभागिता जनाएकी उनी आर्मीको महत्त्वपूर्ण खेलाडी समेत हुन् । आफ्नो दुध खाँदै गरेको शिशुलाई छाडेर खेल्न कठिन हुन्छ । उनले सहभागिता मात्रै जनाइनन्, टिमलाई स्वर्ण दिलाउन महत्त्वपूर्ण योगदान समेत दिइन् ।

२०७२ सालदेखि निरन्तर ह्यान्डबलमा लागेकी उनी सुरुमा नखेल्ने सोचमा थिइन् तर टिमलाई खेलाडीको खाँचो भएपछि नकार्न सकिनन् । सातौं राष्ट्रिय खेलकुद देखि नियमित खेल्दै आएकी उनले दुई दिन अघिसम्म आफैं छोरी हेर्ने गरेकी थिइन् । टिमले सेमिफाइनलको यात्रा तय गरेपछि भने उनका श्रीमान बिदा मिलाएर श्रीमतीलाई सहयोग गर्न आइपुगे ।

‘मेरा श्रीमान् पनि आर्मी हुनुहुन्छ । अस्तिसम्म म आफैंले नानीलाई हेरेको थिए । मेरो खेल चलिरहँदा दाईहरुले हेरिदिनुभयो । अस्तिबाट वहाँ आउनुभएपछि हल्का भयो,’ उनले भनिन् ।

‘मलाई खेलकुदमा निकै चाख लाग्छ । मेरो घरपरिवाले पनि मलाई हौसला दिनुभयो । जाउँ म हेरिदिन्छु भन्छन्,’ घर परिवारले छोरीको स्याहार सुसार गर्ने बताएपनि उनको मनले नमानेपछि छोरीलाई काखमा च्यापेर आइन् ।

मन्जुले आफ्नो जित नभई छोरीको जित भएको बनाइन् । ‘मलाई आशा थियो की हामीले एपिएफलाई जित्छौँ भन्ने । जे होस् हामीले जित्यौं । खुसी लागेको छ । आगामी वर्षपनि जित्छौं । यो मेरो छोरीको लागि हो ।’

उनले ११ महिने शिशुलाई हुर्किइसकेको र आफु निरन्तर खेलमै रहने बताइन् । नानी सानो भएपछि घरपरिवारले चिन्ता व्यक्त गरेको सुनाउँदै टिमका लागि आफू आवश्यक रहेकाले सुत्केरी भएको कुरा भुलेर नै प्रशिक्षणमा लागेको बताइन् ।

‘खेल खेल्नु अघि छोड्छस् की पनि भनेका थिए । तर, मैले खेल्छु नै भने । सामान्य तरिकाले नै बच्चा जन्मिएपछि पाँच महिनामा प्रशिक्षण गर्न सुरु गरेको हुँ’ ,उनले सुनाइन्, ‘मैले सक्छु भन्ने आँट आयो । आर्मीलाई यतिबेला खेलाडीको खाँचो छ । यतिबेला मिसन भएकाले खेलाडीको कमी महसुस भयो र खेल्छु भन्ने आँट आयो ।’

‘यसमा घरपरिवारले साथ दियो । छोरीले पनि साथ दियो । अरुका बच्चा रुने गर्छन मेरो छोरी सबैसँग मान्छ त्यसैले सहज भयो । खेल्दै आए आज जितें पनि ।’