सुबास हुमागाईं, काठमाडौं

नेपालको यू२० फुटबल टोलीले साफ च्याम्पियनसिपको सेमिफाइनलमा स्थान बनाउँदा कप्तान कुशल देउवाको प्रदर्शन गजबको रहेको छ । नेपालले विहीबार समूह ए को अन्तिम खेलमा बंगलादेशलाई २-१ ले पराजित गर्दै लगातार दोस्रो जितका साथ समूह विजेताको हैसियतले अन्तिम चारमा स्थान पक्का गरेको हो ।

समूह चरणका दुवै खेलमा कप्तान कुशलले पूरा समय मैदानमा डटेर खेलेका छन् । उनको साथमा मिडफिल्ड सम्हाल्ने जिम्मेवारी पाएका अभिनाश स्याङतान पनि नेपालको खेलमा जमेका छन् । नेपालले प्रतियोगितामा गरेको ३ मध्य निराजन धामीको २ गोलमा अभिनाशकै असिस्ट छ । तेस्रो गोल समिर तामाङले बंगलादेशको गोलरक्षकबाट बल खोसेर गोल गरेका थिए ।

कुशल र अभिनाशलाई प्रशिक्षक उर्जन श्रेष्ठले खेलमा ४-२-३-१ को मध्य मिडफिल्ड पोजिसनमा प्रयोग गरेका छन् । यी दुईले आक्रमणमा रहेका ४ खेलाडीलाई बल पुर्याउने मात्र होइन, डिफेन्समा रहेका ४ खेलाडीलाई विपक्षी आक्रमण रोक्न पनि उत्तिकै मिहिनेत गरेका छन् । कुशल र अभिनाश दुवैले नेपालमै अघिल्लो वर्ष सम्पन्न साफ यू१९ च्याम्पियनसिपमा पनि खेलेका थिए ।

गत संस्करणमा यी दुईसँगै प्रशान्त लक्षमले मिडफिल्डमा आन्तरिक प्रतिस्पर्धा दिएका थिए । दुई मिडफिल्ड खेलाउने क्रममा तत्कालिन प्रशिक्षक सुनिल श्रेष्ठले पाकिस्तानविरुद्ध अभिनाश र कुशल तथा माल्दिभ्सविरुद्ध अभिनाश र प्रशान्तलाई सुरुवात गराए । भारतविरुद्ध सेमिफाइनलमा भने तीनै खेलाडी मिडफिल्डमा उतार्दा टोलीले गजबको प्रदर्शन गर्यो । नेपाल दुर्भाग्यवश टाइब्रेकरमा पराजित हुँदै फाइनल पुग्न चुकेपनि यी खेलाडीले प्रभाव भने छाडे ।

कुशलले त्यसपछि नेपाल सुपर लिगमा च्याम्पियन ललितपुर सिटी फुटबल क्लबका लागि महत्त्वपूर्ण भूमिका निर्वाह गरे । प्रशान्तले एनएसएलमै झापा फुटबल क्लबका लागि ५ खेल सुरुवात गरे । यसपटक भने चोटका कारण प्रशान्त टोलीमा छैनन् तर कुशल र अभिनाशले उनको कमी महसुस हुन दिएका छैनन् ।

प्रशिक्षक उर्जन श्रेष्ठले यसपटक ४-२-३-१ को अवधारणामा खेल्दा आक्रमणमा बढी जोड दिएका छन् । तर टोलीमा फरवार्ड धेरै हुँदा सन्तुलन नमिलेको भान हुन्छ । कुशल र अभिनाशले बल हुँदा आक्रमणमा राम्रो मुभ सिर्जना गरेका छन् । गति र शक्तिले भरिपूर्ण एकल फरवार्ड समिर तामाङ र उनको ठिक पछाडी रहेका निराजन धामीले त्यसलाई सदुपयोग गर्ने सक्दो प्रयास गरेका छन् । तर आफ्नो मिहिनेतमा गरेको दुवै गोल विंग प्ले बाट आएको छ । र त्यसमा अभिनाश नै आक्रमणमा पुग्दा घातक देखिएका छन् ।

प्रशिक्षक श्रेष्ठले वाइड फरवार्डको भूमिका दिएका निरज कार्की र अनिल बम्जन खास जमेका छैनन् । निराजन धामीको नाममा २ गोल त छ, तर जर्सी नम्बर १० लगाएर त्यसै नम्बरको भूमिकालाई न्याय दिन सकेका छैनन् । ए डिभिजन लिगमा मनाङ मर्स्याङ्दी क्लबका लागि विंग फरवार्डको भूमिकामा देखिएका धामीले एनएसएलमा पनि बुटवल लुम्बिनी फुटबल क्लबबाट सोही पोजिसनलाई न्याय गरेका थिए । यू२० मा फरक भूमिकाबाट गोल निस्केपनि खेलमा उनलाई जम्न कठिन देखिएको छ ।

प्रशिक्षक श्रेष्ठले समूहको दुवै खेलको अन्त्यतिर विंगर निकालेर मिडफिल्ड थप्दै ४-३-३ को रणनीति अबलम्बन गरेका छन् । यसो गर्दा भने टोलीको सन्तुलन कायम रहेको र खेलाडी पनि आफ्नो पोजिसनमा केही सहज देखिएका छन् । कुशल र अभिनाशको आक्रामक भूमिका थप विस्तार गर्न पनि अर्को मिडफिल्डरको उपस्थितिले सहयोग पुग्ने देखिन्छ ।

कुशलले नेपाल सुपर लिगका दौरान गरेको प्रदर्शनले उनको टोलीका समर्थक मात्र नभएर समग्र फुटबल वृत्त नै रमेको थियो । प्राविधिक रुपमा निपुण र विना दबाब खेल्न सक्ने उनको खुबीले प्लेअफमा ललितपुरलाई निकै सहयोग पुगेको थियो । आफ्नो पहिलो सिनियर प्रतियोगितामा उनले देखाएको प्रदर्शनले अष्ट्रेलियन प्रशिक्षक इयान गिलान नै प्रभावित थिए ।

यसपटक कप्तानको भूमिकामा उनी थप परिपक्व देखिएका छन् । मैदानभित्र उनको खेलमा दिन प्रति दिन सुधार देखिन्छ, साथसाथै मैदानबाहिर पनि जिम्मेवारीले उनले आफूलाई विकास गरेका छन् । अब प्रतियोगिताको मुख्य भागमा प्रवेश गर्दा उनले नतिजामा अझ प्रभाव जमाउन सक्छन्, मिडफिल्डमा थप स्वतन्त्रता पाएर ।

पहिलो खेलमा सरोज दर्लामी र दोस्रो खेलमा लछु थापाले मिडफिल्डमा जिम्मेवारी पाएका थिए । आवश्यक पर्दा रक्षात्मक मिडफिल्डको भूमिकामा जनप्रकाश बम पनि टोलीमा छन् । उनको शारीरिक उपस्थितिले टोलीको मिडफिल्डलाई स्वतन्त्रता त दिन्छ नै, नेपालको सेन्टर डिफेन्डरहरुलाई पनि सहयोग पुग्छ ।

एनएसएलका च्याम्पियन डिफेन्डर आश्विन घोरासैनी र सेमान्त थापाको जोडीले बिरलै समस्या खेप्नुपरेको छ । विंगब्याकको तुलनामा कम उचाइ रहेपनि यी दुई जब्बर डिफेन्डरको प्रदर्शनले गोलरक्षक जियारत शेखले खासै खतरा देख्नुपरेको छैन । विंगब्याकमा सबिन घिमिरे र राम थापाले पूरा समय डटेर खेलेका छन् । आक्रमणमा ओभरल्याप रन बनाउन पनि यी दुई खप्पिस देखिएका छन् । यो प्रयासले गोल नै सिर्जना नगरेपनि डिफेन्समा भने विपक्षी विंगरले बिरलै उनीहरुलाई माथ दिएका छन् ।

नेपालले सेमिफाइनलमा भुटान, भारत वा माल्दिभ्सको सामना गर्नेछ । प्रतियोगिताको अन्तिम लिग खेलमा भारत र माल्दिभ्स खेलेपछि मात्र नेपालको प्रतिद्वन्द्वी टुंगो लाग्नेछ । केही अप्रत्याशित नतिजा आएको अवस्था बाहेकमा नेपालले भुटानलाई नै प्रतिद्वन्द्वीको रुपमा पाउनेछ । र भुटान नाम सुन्दा सहज लागेपनि मैदानको प्रदर्शन र इतिहासले भने बेग्लै बखान गर्छ ।

नेपालले यो उमेर समूहमा भुटानसँग संघर्ष नै गरेको इतिहास छ । पछिल्लो पटक सन् २०१९ मा नेपालमै सम्पन्न प्रतियोगितामा नेपाल भुटानसँग ३-० ले पराजित भएको थियो । त्यसबेला घरेलु टोलीले समूह चरण पार गर्न सकेको थिएन । सन् २०१७ मा नेपाल च्याम्पियन बन्दा प्रतियोगिताको एकमात्र हार घरेलु टोली भुटानविरुद्ध नै थियो । सन् २०१५ मा भने विमल घर्ती मगरको ह्याट्रिकमा नेपालले एन्फा कम्प्लेक्समै भुटानलाई ३-१ ले हराएको थियो ।

सम्भवत: आइतबार नेपाल र भुटानले एन्फा कम्प्लेक्समै पहिलो सेमिफाइनल खेल्ने सम्भावना छ । समूहको पहिलो खेलमा भारतसँग १-० ले पराजित भुटानले दोस्रो खेलमा माल्दिभ्सलाई २-१ हरायो । दुवै खेल १० खेलाडीमा रहेर अन्त्य गरेको भुटानले गजबको फुटबल खेलेको छ । कृत्रिम घाँसे मैदानमा नै प्रशिक्षण गर्दै आएको भुटानी टोलीले आफ्नो रणनीति अनुसार खेल्न सकेको छ । विशेषगरी मिडफिल्डबाट आक्रमणको समन्वय लोभलाग्दो छ ।

यस्तो अवस्थामा नेपालले आफ्नो मिडफिल्डलाई मजबुत बनाउनुपर्ने देखिन्छ । एक त आफूसँग भएका उत्कृष्ट मिडफिल्डरलाई स्वतन्त्रता दिनु आवश्यक छ नै, डिफेन्स र मिडफिल्डको दुरी घटाउनु पनि जरुरी छ । आक्रमणमा खेलाडी लगातार चल्न नसकेको अवस्थामा आफ्नो प्लान बी लाई अब मुख्य रणनीतिमा बदल्नु टोलीलाई आवश्यक देखिन्छ । र यसमा कुशल र अभिनाशले पुन: एकपटक त्यो जिम्मेवारी लिन पर्ने हुन्छ, यसपटक आफूलाई सहज लाग्ने गरि ।

दुवै जितमा अन्त्यतिर प्रयोग गरेको ३ खेलाडी सम्मिलित मिडफिल्ड नेपालको लागि सेमिफाइनल जित्ने उत्तर हुन सक्छ । यसले आफ्नो आक्रमणमा समिर तामाङ र निराजन धामीले आफ्नो पोजिसनमा जम्ने अवसर पाउँछन् नै । कप्तान कुशल र अभिनाशलाई पनि खुलेर आक्रमणका खेलाडीलाई सहयोग गर्ने अवसर हुन्छ । अर्को विंग फरवार्डका लागि आन्तरिक प्रतिस्पर्धा बढ्नु पनि टोलीलाई राम्रो नै हुनेछ । मिडफिल्डमा आउने खेलाडीले डिफेन्सलाई पनि साथ दिँदा भुटानी मिडफिल्डलाई रोक्न सहज हुने देखिन्छ ।

सेमिफाइनलमा भारत वा माल्दिभ्स प्रतिद्वन्द्वी हुँदाको अवस्थामा पनि आफ्नो टोलीको सन्तुलन बनाउन प्रशिक्षक श्रेष्ठले यो विकल्प लिन सक्छन् । गत संस्करण सेमिफाइनलमा टाइब्रेकरमा चुकेको टोलीलाई यसपटक एन्फाको मैदानले साथ दियोस । यसैपनि सन् २०१५ मा यसै मैदानमा यू१९ साफ जितेपछि नेपालले त्यसै टोलीको खेलाडी समेटेर सन् २०१६ को अवधिमा बंगबन्धु, साग र सोलिडारिटी कप जितेको थियो । के थाहा, इतिहास दोहोरिन्छ कि?