सुबास हुमागाईं, काठमाडौं

मन्जली कुमारी योन्जनका लागि सन् २०२२ को साफ महिला च्याम्पियनसिप बिर्सनलायक क्षण थियो । यसैपनि नेपालले फाइनलमा बंगलादेशसँग हार बेहोरेका कारण खल्लो बनेको उक्त प्रतियोगिता मन्जलीका लागि भने सुरु नहुँदै सकिए बराबर भएको थियो । प्रतियोगिता सुरु भएको दिनबाट ज्वरो आएपछि अस्पताल पुगेकी उनलाई डेंगी संक्रमण भएको देखिएपछि प्रतियोगिताभर उनी अस्पतालमै रहिन् ।

करिअरको उच्च लयमा रहेको अवस्था र टोलीमा मुख्य भूमिका पाएको बेलामा खेल्न नपाउँदाको पिडा २ वर्षपछि कुरा गर्दा पनि उनको अनुहारमा झल्कन्थ्यो । एन्फा कम्प्लेक्स सातदोबाटोमा आइतबार कर्णाली प्रदेशविरुद्ध आधा घण्टा खेल्न पाएकी मन्जलीको परिचय २ वर्षको अन्तरमा भने फेरिएको छ । साफको पिडा भुलाउन खेलबाट विश्राम लिने निर्णय गरेर मैदानबाट झन्डै २ वर्ष बाहिर रहेकी उनी अहिले पुनरागमन गर्दा आमा बनिसकेकी छिन् ।

२०७८ वैशाखमा एपिएफमै आवद्ध रहेका आइटिएफ तेक्वान्दो खेलाडी सुनिल महतोसँग मन्जलीले विवाह गरेकी थिइन् । साफमा नेपाली टोली उपाधिबाट विमुख भएपछिको केही समय क्यालेन्डरमा फुटबल गतिविधि थिएन । त्यसैले उनले खेलबाट केही समय विश्राम लिने सोच बनाइन् । अहिले छोरा ६ महिना पुगेपछि परिवारकै आग्रहमा उनले पुन: खेलमा फर्कने निधो गरिन् । छोरा सानै रहेकाले सासुआमा काठमाडौं नै आएर छोरा हेर्दा मन्जलीले खेलमा फर्कन सहज भएको छ । श्रीमान सुनिलले पनि सधैं साथ दिएका छन् ।

गत महिना ९ महिनाको छोरा कार्लोसलाई घरमा छोडेर २५ वर्षीय मन्जली एक साताका लागि मलेसिया पुगिन् । एएफसी च्याम्पियन्स लिगको छनोट खेल्न एपिएफ फुटबल क्लबसँग विदेश जाँदा मन्जली पहिलो पटक छोराबाट यति लामो समय टाढा भएकी थिइन् । छोराबाट टाढा हुँदा फरक महसुस भएको उनले बताइन् ।

‘खेलको लागि एक महिना नियमित प्रशिक्षणमा थिएँ । त्यो बेला घर बाट नै आउने जाने गरें । ३ महिनादेखि व्यक्तिगत रुपमा नै तयारी गरिरहेको थिएँ । आमा घरमा हुनुभएकाले छोरा हेर्न समस्या भएन । प्रशिक्षण र घरमा सन्तुलन गर्न सहज भएको थियो । विहान बेलुका छोरा हेर्थें । तर उता गएपछि छोरा निकै मिस गरें । श्रीमानले खेलमा ध्यान दिन सम्झाउनुभयो तर आमाको मन न हो,’ मन्जलीले सुनाइन् ।

मन्जलीले एपिएफको च्याम्पियन्स लिग छनोटको पहिलो खेलमा बेन्चबाट मैदान छिर्ने अवसर पाइन् । उज्वेकिस्तानको नासाफ एफसीले १-० को अग्रता लिएको अवस्थामा मैदान पसेकी उनले खासै प्रभाव छाड्न पाइनन् । एन्फा महिला लिगमा कर्णालीविरुद्ध भने केही बढी समय पाएकी उनले सुरुवातमा खेल्न केही असहज भएको उनले महसुस गरिन् ।

‘धेरै पछि खेलेर हो । सुरुवातमा चैं के गर्ने गर्ने जस्तो भयो । तर बिस्तारै बल फिल हुन थालेपछि स्वभाविक रुपमा खेल्न सकें । प्रशिक्षण त निरन्तर गरेको छु । तर खेलमा अलिकति फरक त हुन्छ नै,’ मन्जलीले सुनाइन् । एपिएफले खेल ६-० ले जित्दै लिगको शीर्ष स्थानमा उक्लियो ।

लेफ्ट विंगमा खेल्न रुचाउने मन्जलीको खेल्ने शैली पृथक छ । शारीरिक रुपमा बलियो उनको बल नियन्त्रण पनि अब्बल छ । उनी आफैं पोस्टमा प्रहार गर्ने क्षमता पनि राख्छिन् । सन् २०१९ मा विराटनगरमा भएको महिला साफमा नेपालको पहिलो गोल मन्जलीकै नाममा थियो । समूह चरणको दुवै खेलमा उनले गोल गरेकी थिइन् ।

सन् २०२२ को प्रतियोगितामा पनि मन्जली निर्विकल्प लेफ्ट मिडफिल्डमा खेल्ने तय थियो । तर डेंगीले नेपाली टोली र मन्जली दुवैको आशामा तुषारापात गरिदियो । नेपालको टोली सन्तुलनमा उनको अनुपस्थितिले निकै असर परेको त्यसबेला प्रशिक्षक कुमार थापाले पनि स्वीकारेका थिए ।

मन्जली अब आफ्नो पुरानै लयमा फर्किएर क्लब फुटबल हुँदै राष्ट्रिय टोलीमा पुनरागमन गर्न चाहन्छिन् । तर यो यात्रा सहज नरहेको उनले बुझेकी छिन् । आफ्नै क्लबमा रहेका खेलाडी राष्ट्रिय टोलीमा रहेकाले उनले आफूलाई क्लबमा प्रमाणित गर्नु आवश्यक रहेको उनलाई थाहा छ ।

‘मैले २ वर्षअघि खेल्दा र अहिलेमा धेरै फरक छ । राष्ट्रिय टोलीमा नयाँ खेलाडी आएका छन्, राम्रो पनि गरेका छन् । हाम्रो क्लबमै पनि प्रतिस्पर्धा बढेको छ । मैले पहिला क्लबमा आफ्नो स्थान बनाउनुपर्छ । यसको लागि निरन्तर मिहिनेत गरिरहेको छु । अहिले नै पहिलाजस्तो खेल त भएको छैन तर बिस्तारै फिटनेसमा फर्कंदैछु । पूरा फिट भएपछि खेल्न सक्छु भन्ने विश्वास छ,’ मन्जलीले सुनाइन् ।

मन्जलीले पछिल्लो एक महिना एपिएफको टोलीसँग प्रशिक्षण गर्दा राष्ट्रिय टोलीका प्रशिक्षक राजेन्द्र तामाङले टोलीको जिम्मेवारी लिएका थिए । यसले आफूलाई सहज भएको मन्जलीले बताइन् ।

‘हामीलाई वहाँले पहिला पनि सहायक प्रशिक्षकको भूमिकामा हेर्नुभएको थियो । त्यसबेला मेरो खेलबारे वहाँलाई जानकारी छ । त्यसैले पनि एपिएफमा हुँदा मलाई केहि सहज भयो । अब राष्ट्रिय टोलीमा पनि वहाँ नै प्रशिक्षक हुनुहुन्छ । त्यसैले मैले क्लबमा प्रमाणित गर्न सकें भने, त्यो बाटो पनि खुल्नेछ,’ मन्जलीले सुनाइन् ।

मन्जलीका श्रीमान सुनिल आफैं पनि आइटीएफ तेक्वान्दोका थर्ड डान पुगिसकेका छन् । उनी आफू पनि खेलाडी भएकाले मन्जलीको संघर्ष र सफलताबारे बुझेका छन् । अझ आमा बनेपछि मन्जलीलाई शारीरिक रुपमा थप कठिन भएको उनलाई थाहा छ ।

‘मैले मन्जलीको खेल धेरै अघिदेखि हेरेको छु । अहिले आमा बनेपछि उनलाई केही कठिन भएको छ । घरमा आमा आएर धेरै सहज भएको छ । तर त्यसबाहेक पनि प्रशिक्षणमा पहिलाकै स्तरमा आउन केही समय लाग्छ । उनलाई खेल्नुपर्छ भनेर सधैं भन्ने गरेको छु । त्यसै अनुसार सहज बनाउन मैले सकेको गरेको छु । आशा गरौं चाडैं टोलीमा देख्न पाइन्छ,’ आफैं केहि महिनाअघि दक्षिण एसियाली प्रतियोगिता खेलेका सुनिलले भने ।

मन्जली भने आफू टोलीमा पर्ने वा नपर्ने भन्दापनि नेपालले साफ जित्नुपर्ने बताउँछिन् । ‘म टोलीमा पर्ने वा नपर्ने त पछिको कुरा भयो । तर हामीले यसपटक साफ जित्नुपर्छ । धेरै पटक नजिक पुगेर बन्चित भएको पिडा छ । म परें भने शत प्रतिशत दिन्छु नै, म छैन भनेपनि अन्य खेलाडी सक्षम छन् । म सधैं साथ दिन्छु । हामीले यसपटक जसरी पनि उपाधि जित्नुपर्छ’, उनले सुनाइन् ।

एपिएफ लिग उपाधि जोगाउने लक्ष्यका साथ खेलिरहँदा मन्जली पनि लगातार उपाधि जित्न आतुर छिन् । पहिलो चरणमा अब एपिएफले ४ खेल खेल्न बाँकी छ र मन्जली यो समयको सक्दो सदुपयोग गर्न चाहन्छिन् । आफ्नो फिटनेस मात्र पूर्ण भए खेलमा प्रमाणित गर्न सक्ने विश्वास उनले राखेकी छिन् । अपराजित एपिएफले शीर्ष ५ मा रहने पक्का भएसँगै सबै खेलाडीलाई अवसर पनि दिइरहेको छ । मन्जलीले यसै अवसरबाट बलियो पुनरागमनको आधार तय गर्ने सोच बनाएकी छिन् ।

‘३ महिना भयो खेल्न थालेको । अहिले धेरै सहज हुन थालिसकेको छ । पहिला जस्तै त भएको छैन तर प्रशिक्षणमा भने सहज छ । अब मैदानमा खेल्न पाएँ भने आफू फिट छु भन्ने संदेश दिन सक्छु । त्यसका लागि आफ्नो तर्फबाट सक्दो गरि नै रहेको छु । आशा गरौं राम्रो हुनेछ,’ मन्जलीले हाँस्दै भनिन् ।