काठमाडौं (हाम्रो खेलकुद)– डेढ दशक भन्दा लामो खेल जीवनमा यस्तो कठिन मोड उनले कहिल्यै सामना गर्नुपरेको थिएन । अधिकांश समय भलिबलकै वरपर रहने गरेकी एपिएफ महिला टोलीकी सदस्य रेश्मा भण्डारीको अहिले दैनिकी भने फेरिएको छ । टोली पोखरामा जारी चौथो टाइगर कपमा उपाधि रक्षाको प्रयासमा जुटिरहँदा उनी भने पछिल्लो १५ दिन देखि अस्पतालमा छिन् ।

बायाँ घुँडामा गम्भिर चोट लागेपछि त्यसको शल्यक्रिया गर्नुपर्ने भएको छ । राम्ररी घुँडा खुम्चाउन मिल्ने भएपछि शल्यक्रिया हुने बताइएकोले त्यसका लागि दैनिक फिजियो गर्दै रेश्मा प्रतीक्षामा छिन् । शल्यक्रिया सकेर छिट्टै घर फर्कने आशामा छिन् उनी ।

भलिबलमा एक पछि अर्को प्रतियोगिता हुँदैछन् । चार वर्षपछि ढोरपाटन लिग अर्को साताबाट सुरु हुँदैछ । त्यसपछि पनि अन्य प्रतियोगिताको तयारी चलिरहेको छ । रेश्मा भने अस्पतालमा बसेर भलिबलको प्रत्यक्ष प्रसारण हेर्न बाध्य छिन् ।

‘खेल्न सुरु गरेदेखि गत वर्ष अस्ट्रेलिया जाँदा बाहेक भलिबलबाट कहिल्यै टाढा भइन’, उनले भनिन्, ‘बाहिर बस्न यति गाह्रो हुने रहेछ भन्ने अहिले आएर महसुस भयो । साथीहरु खेलिरहँदा आफ्नो अस्पताल बस्न गाह्रो हुने रहेछ । मान्छे अस्पतालमा मन भलिबलमा जस्तो भएको छ ।’

अर्को साता शल्यक्रिया हुन्छ भनेकोले केहि राहत पनि महसुस गरेकी छिन् । आशावादी हुँदै भन्छिन, ‘त्यसपछि त बिस्तारै ठिक हुन्छ होला । हुन त डक्टरले पूर्ण रुपमा ठिक भएर कोर्टमा फर्कन एक वर्ष जति लाग्न सक्छ भन्नुभएको छ । फेरि पुरानै अवस्थामा फर्कने आशा भने छ । ’

हेटौंडामा गत महिना भएको केशवलाल स्मृती भलिबलका दौरान चोट लागेयता काठमाडौं फर्केर उनी घर गएकी छैनन् । जहाजबाट काठमाडौं फर्केर त्रिभुवन विमानस्थलबाट एम्बुलेन्समा बलम्बुस्थित एपिएफको अस्पताल पुगेकी उनी त्यहिं छिन् ।
सामान्य चोट हो भनेर बुवालाई ढाँटेकी उनले अस्पताल पुगेर डाक्टर भेटेर घर फर्कने बताएकी थिइन् । तर, उनले भनेजस्तो भएन ।

अस्पतालमै बसेर दैनिक फिजियो गर्ने अनि शल्यक्रिया गरेर फर्कने भनेपछि बुबाले छोरीले झुट बोलेको थाहा पाए । चोट लागेको दिन आमा भने कालिन्चोक गएकी थिइन । सामान्य चोट लागेको छ भन्ने सोचेर बुवालाई फोन गरेकी रेश्माले प्रतिप्रश्न पछि आफूले भन्न लागेको कुरै नसुनाइ फोन राखिन् ।

‘साँझ बुवालाई फोन गरेको ,भोली त तिमीहरुको पुलिससँग गेम होइन भन्नुभयो,’ उनले त्यो दिनको सम्झाना गर्दै भनिन्, ‘उहाँलाई खेलको चासो थियो । अहिले नभनौं जस्तो ठाने । हो भनेर फोन राखे । चोटका कारण दुखाई थियो । भोलीपल्ट विहान फेरि बुवालाई गरेर सामान्य चोट लागेको छ । म काठमाडौं फर्कन लागेको भनेपछि बल्ल उहाँलाई थाहा भयो । एयरपोर्ट आउँछु भन्नुभएको थियो एकपटक अस्पताल पुगेर आउने हो आउनु पर्दैन भने । पछि अस्पताल आएपछि यस्तो हुँदा नि सामान्य भन्छे भन्नुभयो ।’

पुस १४ गते पूर्व क्लब चन्द्रागिरी नगरपालिका न्यु डायमण्डविरुद्धको खेलमा उनी घाइते भएकी थिइन् । पाँचौं सेटमा १५–१४ एपिएफ अगाडि रहेको खेलमा उनलाई चोट लागेको थियो । ‘बल उठिसकेको थियो । सरस्वती अलि टाढा थिइ । म हान्छु भनेर उफ्रिए । त्यति बेला मलाई बायाँ खुट्टा बाङ्गेको अनुभव भयो । सट हानेर ल्यान्ड गर्दा सट्किसकेछ । खुट्टा टेक्नै सकिन, ‘उनले भनिन्, ‘खेलका दौरान केहि अप्ठेरो भएको थियो । समान्य होला भनेर खासै याद पनि गरिएन ।’

त्यसपछिको क्षण स्मरण गर्दै उनले भनिन्, ‘सबै जना खुसी साट्ने क्रममा म लडेको चालै पाएन छन् । पछि मलाई मन्च लगियो । धन्न त्यो सटमा हामीले अंक पाएर जितेका रहेछौं । त्यस्तो तीव्र प्रतिस्पर्धात्मक खेल जितेका थियौं । फाइनलमा न्यु डायमण्डलाई नै हराएर एपिएफ च्याम्पियन बनेको थियो ।’

काठमाडौं फर्केर एमआरआई गरेपछि थाहा भयो उनको घुँडाको ५० प्रतिशत एसियल र २ वटा मिनिस्कस टियर भएको रहेछ ।
भलिबलकै कारण सफलता र धेरैको माया पाएको मान्ने रेश्मा विस्तारै विश्राम लिने सोचमा पनि थिइन् । सुखद विदाईको इच्छा रहेछ । अब उनको योजना अर्को एक वर्षका लागि सरेको छ ।

‘पहिला जस्तै कोर्टमा फर्केर खेल्ने र विश्राम लिने मन छ ,’ उनले सुनाइन्, ‘२०६५ को पाँचौं र छैटौं राष्ट्रिय खेलकुद मध्यमान्चलबाट खेले । सातौं, आठौं र गत वर्ष नवौं एपिएफबाट खेले । अब १० औं खेलेर अनि विस्तारै भलिबल छाड्ने सोचिरहेको छु । हेरौं रिकभरी कसरी हुन्छ । तर एक पटक कोर्टमा फर्केर छाड्ने इच्छा छ ।’

सन् २०१३ देखि २०१९ को १३ औं दक्षिण एसियाली खेलकुद (साग) सम्म लगातार राष्ट्रिय टोलीकी सदस्य रहेकी रेश्मा भलिबल निकै मिस गरिरहेकी छिन् । उनले थपिन्, ‘टिमसँगै हुँदा सामान्य लाग्थ्यो । अहिले सँगै नहुँदा भलिबल र टिम झन् बढी मिस हुने रहेछ ।’

१२ औं सागमा महिला टोलीले कास्य पदक जित्दा र १३ औं सागमा इतिहासिक रजत पदक जित्दा उनी टोलीको सदस्य थिइन् । १३ औं साग अघि सेन्ट्रल जोनको उपाधि जित्दा पनि उनी राष्ट्रिय टोलीमै थिइन् ।

हेटौंडाको प्रतियोगिताको प्रत्यक्ष प्रसारण नभएका कारण उनको चोटका बारेमा धेरैलाई थाहा पनि छैन । भलिबल प्रेमीले टाइगर कपमा उनलाई नदेख्दा चासो राख्ने गरेका छन् । धेरैले म्यासेज पनि गर्छन् । अहिले उनलाई लाग्छ, ‘भलिबलबाट कमाएकै यहि रहेछ । सबैले माया गर्नुहुन्छ चासो गर्नुहुन्छ । त्यसैले सबै परिस्थितिले साथ दियो भने १० औं राष्ट्रिय खेलकुदमा फर्कनेछु ।’

१० औं राष्ट्रिय खेलकुद कर्णालीमा २०८१ मंसिर २ देखि ९ गते सम्म हुने यसअघि नै घोषणा भइसकेको छ । सुर्खेतमा हालै सम्पन्न राष्ट्रिय पुरुष भलिबलको प्रत्यक्ष प्रसारण हरेकी उनले अन्तिममा प्रश्न गरिन्, ‘१० औं त्यहि हुन्छ है । बाफ रे कत्ति दर्शक ?’