प्रकाश तिमल्सिना, काठमाडौं

कुनै बेला नेपाली राजनीतिको चर्चामा रहेका कांग्रेस नेता नरहरि आचार्य यतिबेला ओझलमा छन् । कारण उनको स्वास्थ्य अवस्था । २०७२ फागुन १६ गते तत्कालीन प्रधानमन्त्री सुशील कोइरालाको निधन पछि उहाँलाई श्रद्धान्जली दिन महारगन्ज पुगेका आचार्य मस्तिष्क पक्षघात भएर त्यहीं ढले ।

लामो समयको उपचार र आरामपछि उनी सामान्य हिडडुल गर्न सक्ने अवस्थामा पुगेका छन् । तर, राजनीतिमा पहिला जस्तो उनको क्रियासिलता अब रहेन । स्वास्थ्यकै कारण उनलाई राजनीतिमा पहिलेजस्तो क्रियासिल हुने अनुमति छैन । अथवा यसो भनौं, राजनीतिक भागदौडमा सामेल हुन र खट्न आचार्य स्वास्थ्यकै कारणले पनि सक्दैनन् । रोगसँग लडेर उनी जीवनमा त फर्किए तर राजनीतिको आँगन उनका लागि अब दूर दराज बन्यो ।

नेपाली राजनीतिमा आचार्यजस्तै खेलकूदमा पनि कुनै समय खुबै सक्रिय एक व्यक्ति अहिले खराब स्वास्थ्यकै कारण गुमनामको जीवन व्यतीत गर्दैछन् । खेलकूदबाट यति निस्क्रिय रहेर जीवन जिउन पर्ला भनेर न त उनले सोचेका थिए, न नेपाली खेलकुदलाई माया गर्नेले नै । उनी हुन्– नेपाल ओलम्पिक कमिटिका महासचिव लामा टेण्डी शेर्पा । खेलकुदमा सबैभन्दा क्रियासिल मध्येका एक उनका लागि पछिल्लो एक वर्ष निकै दुःखदायी रह्यो । मिल्नेभए उनी गएको एक वर्षलाई बिस्मृतिमा पुर्याइदिन्थे । तर, समयको अगाडि कसैको केही सीप चल्दैन ।

कलेज पढ्ने समयबाटै कहलिएका बलिया बाङ्गा लामा टेण्डी शेर्पा पनि समयभन्दा बलिया निस्केनन् । उनलाई लागेको नशा सम्बन्धी रोगको उपचार अहिलेसम्म पत्ता लागेको छैन । टेण्डीसँग अहिले रोगसँग लड्नुको बिकल्पबाहेक केही छैन । अवस्था कतिसम्म बिग्रिएको छ भने नहाँसी बोल्न नजान्ने टेण्डीको अहिले वाक्य समेत फुट्दैन ।

यति बेला उनी दाजुहरुका साथ अमेरिका बस्दै आएका छन् । संसारमा त्यो रोगको उपचार नभएको उनी आफैले हामीलाई म्यासेन्जरमा लखेका छन् । रोग पत्ता लागेको केहि समय उनी कसैको सम्पर्कमा आउन चाहेनन् । उनलाई सञ्चो छैन भन्ने थाहा भएपनि यहि रोग भन्ने कमलाई मात्र थाहा दिइएको थियो । उनी आफै पनि कसैसँग भेट्न चाहदैन थिए । किनभने कल्पनासमेत नगरेको क्षणले जीवनलाई क्षणभंगुर बनाउला भन्ने उनले सोच्ने कुरै भएन ।

आफूलाई बलियो पारेर मात्रै बाहिरी संसारसँग कुराकानी गर्ने उनको योजना थियो । गएको एक वर्षमा उनले आफैंलाई बलियो र दरो मात्रै बनाएका छैनन् हिम्मतीला पनि तुल्याएका छन् । खेलाडी र सेनालाई यस्तो रोग बढी लाग्ने गरेको तथ्य पनि उनले अमेरिकामै थाहा पाए । तर, यसको कारणबारे अझै अनुसन्धान भएको छैन । अमेरिका र क्यानाडामा वर्षको झन्डै १० हजारलाई यस्तो रोग देखा परेको उनले त्यहि पुगेर थाहा पाएका थिए ।

रोगबाट नतङ्ग्रिए पनि बिस्तारै उनले आफुलाई सम्हाल्ने प्रयास गरेका छन् । अहिले उनी सामाजिक सञ्जालमा सक्रिय छन् । तीन दिनअघि मात्र उनले आफुलाई ४९ औं जन्म दिनको शुभकामना दिने सबैलाई धन्यवाद दिएका छन् । नेपाली राजनीति होस् वा खेलकुदका बारेमा उनी चासो राख्छन् ।

एउटा समय थियो, नेपाली खेलकुदमा उनी सबैभन्दा शक्तिशाली जस्तै थिए । एकै समय उनीसँग जस्तो पद कसैसँग थिएन । झन्डै १२ वर्ष देखि नेपाल बास्कटेबल संघको अध्यक्ष रहेका टेन्डी नेपाल ओलम्पिक कमिटी (एनओसी) का महासचिव हुन् ।

तत्कालिन नेकपा एमालेको भातृ संगठन नेपाल खेलकुद महासंघका महासचिव रहेका उनी राष्ट्रिय खेलकुद परिषद् (राखेप) को उपाध्यक्ष थिए । उनको पदावधि सकिएपछि पिताम्बर तिम्सिना त्यहाँ गएक हुन् । गत वर्ष इन्डोनेसियाको भएको १८ औं एसियाली खेलकुदमा नेपालले कति खेलमा भाग लिने भन्ने निर्णय गर्नका लागि उनकै संयोजकत्वमा समिति बनेको थियो ।

सन् २००७ मा बास्केटलबल संघका अध्यक्ष बन्नुअघि उनको खेलकुदमा प्रवेश भने सितोरियो संघ सदस्यबाट भएको थियो । पछि उनी टेबल टेनिस संघमा पनि बसे । बास्केटबल संघमा उपाध्यक्ष भएर प्रवेश गरेको अर्को वर्ष उनी अध्यक्ष बने । त्यसयता लगातार उनले नै बास्केबलको नेतृत्व गरिएको छ । उनकै पहलमा नेपालले एसियाली खेलकुदमा थ्री अन थ्री बास्केबलमा भाग लिएको थियो । ह्विलचियर बास्केटबल संघको नेतृत्व पनि उनले नै गरेका छन् । एनओसीमा लामो समयदेखि रहेका उनी सहायकयक महासचिव हुँदै पछिल्लो पटक महासचिव निर्वाचित भएका थिए । अहिले पनि उनले सबैभन्दा बढी मिस खेलकुदलाई गर्ने बताएका छन् । खेलकुदमा जत्तिकै उनको चर्चा विधार्थी राजनीतिमा थियो । उनी दुई पटक अनेरास्वीयूबाट अमृत साइन्स क्याम्पसमा स्ववियू सभापति निर्वाचित भएका थिए ।

समय बदलिएको छ । टेण्डीको सोच पनि । अब चिन्ता गरेर रोग निको हुन्न भन्ने उले बुझिसके । चिन्ता र चिताबीचको सम्बन्धबारे उनी भलीभाँती छन् । आफ्नो वसमा नभएको कुराबारे चिन्ता लिएर दुःख मनाउ गर्नु व्यर्थ हुने उनले बुझिसकेका छन् । अब सबै सामान्य लिनुपर्छ भन्ने उनको निष्कर्ष छ । जीवन हो, जीवनमा सोचे जस्तो मात्र नहुने उनले मानिसकेका छन् । अब उनी आफ्नो रोगका बारेमा खुलेर भन्नुपर्छ भन्ने मनस्थितिमा पुगेका छन् । स्थिति बदल्न मनस्थितिमा परिवर्तन ल्याउनुपर्ने उनले विगत एक वर्षमा भोगेको तीतो सत्य हो ।