२०११ बाट राष्ट्रिय क्रिकेट टिमको प्रशिक्षण सम्हालेका पुबुदु दासानायके चार वर्षको बसाईंपछि बिट मार्दैछन्| चार वर्षको अन्तरालमा डिभिजन एकमा पुग्यो र नेपालले टि-२० विश्वकपमा पनि सहभागिता जनायो| राजिनामा दिएर पपुआ न्यु गिनिसंगको खेलपछि आफ्नो कार्यभार छोडेका पुबुदुसंग ‘द हिमालयन टाइम्सका’ स्पोर्टस चिफ महेश आचार्यले  गरेको कुराकानी सोहि पत्रिकाबाट नेपालीमा अनुवाद गरेका छौं|

• नेपाललाई रोज्नुको कारण के हो?
भारतले २०११मा आयोजना गरेको विश्वकपमा म क्यानडाको प्रशिक्षक थिएँ| त्यसैबेला मलाई क्यानका अध्यक्ष विनयराज पाण्डेको इमेल आयो| मेरो क्यानडा छोडिने कुनै मनसाय थिएन तर नेपाली टिमको बारेमा बुझ्दै जाँदा मैले यो टिममा केहि गर्न सक्छु जस्तो लाग्यो| मलाई आफुलाई प्रमाणित गर्न एउटा अवसर चाहिएको थियो र सो समयमा मैले क्यानडा छोडेर नेपाल आएको निर्णय सहि सावित भएको छ|

• तपाईंको मुख्य लक्ष्य के थियो?
म सुरुमा छ महिनाको लागि आएको थिएँ| सो समयमा एसीसी टि२० कपमा राम्रो गर्नु मेरो लक्षय थियो| तर अझ समय पाएको खण्डमा नेपाललाई विश्कपसम्म पुर्याउने र नेपाल विश्व क्रिकेट लिगको डिभिजन-१ पुग्ने पनि प्रण गरेको थिएँ|

• चार वर्षको बसाईंलाई कसरी हेर्नुहुन्छ?
व्यक्तिगत रुपमा भन्नुपर्दा मेरो वसाईं एकदम यादगार रह्यो, टोलीसंग बिताएको समय र यहाँको क्रिकेट संस्कृति एकदमै अवविस्मरणिय रहनेछ| डिभिजन चार बाट एक सम्मको यात्रा, युएई र अफगानिस्तान जस्ता टोलीलाई परास्त गर्दै एसीसी इलाइट डिभिजन विजय र प्रत्यक खेलाडीको सुधार क्रम देखेर एकदमै खुसी छु|

• अहिलेको टोलीको अवस्थाबारे के भन्नुहुन्छ?
मानसिक सन्तुलन खेलको अभिन्न पाटो हो| अहिलेका खेलाडीमा यसको विकास भरपुर छ र उनिहरु डिभिजन एक पुग्ने मात्र नभएर पुन: विश्वकप खेल्नेमा पनि विश्वस्त छन्|

• क्रिकेटको विकासमा विवादले कति असर पार्यो?
तल्लो डिभिजनमा हुँदा देखिनै खेलाडीहरुले आर्थिक रुपमा केकस्तो लाभ पाउँछन् भन्ने थियो| पछिल्लो तिन वर्षमा माथि चढ्दै आउँदा पनि सोहि अनुसार सुविधा र व्यवस्थापन हुन सकेको छैन| खेलाडीहरुलाई उचित सुविधा प्रदान गरेसंगै राम्रो विकास हुने र उनिहरुले अन्य मौका पनि पाउँछन् तर यो सब सम्भव हुन सकेन|

• खेलाडीहरुसंगको अविस्मरणिय क्षण?
यस्ता क्षण त धेरै छन् तर एउटा यस्तो घटना छ जुन म आउने दिनमा पनि अरुलाई हौसला प्रदान गर्न उदाहरणको रुपमा प्रयोग गर्न सक्छु|  शरद (भेष्वाकर) र शक्ति गौचन विश्वकप छनौट २०१२को क्याम्पमा थिए|  मैले दुवेलाई बोलाएर उनिहरु ५० ओभरको खेलमा एकदम राम्रा भएकाले त्यसैमा ध्यान दिन भने| तर भोलिपल्टनै उनिहरुले मलाई टि२०को लागि झनै मिहेनत गर्ने प्रण गरे| उनिहरुको आत्मविश्वास र लगाव देखेर म एकदम प्रभावित भएँ| विश्वकप र छनोट दुवै हेर्ने हो भने शरद हाम्रो टोलीको उत्कृष्ट ब्याटस्म्या थियो भने शक्तिको प्रदर्शन पनि उच्च दर्जाको थियो|

• प्रशिक्षकको रुपमा सबैभन्दा खुशीलाग्दो/सन्तोषजनक क्षण?
विश्वकपमा छनोट हुँदा एकदम सन्तुष्टि भएको थियो तर टोलीले जितेको हरेक खेल र प्रतियोगिता विशेष छ| बर्मुडामा भएको डिभिजन-३ भने  अविष्मरणिय रहनेछ| सुरुवाती दुई खेल हारेपछि क्रिकेटमा भविष्य नभएको टिप्पणी पनि सुनियो| तर अन्तिम समयमा वर्मुडाले अमेरिकालाई पराजित गरेपछि माहोल अर्कै थियो| सम्पुर्ण टोली पुन: जोशका साथ एकतृत भयौं र प्रतियोगिती जितेपछि हर्षविभोर हुँदै ‘रातो र चन्द्र सुर्य…’ गाएको जिन्दगीभर विर्सने छैन|

• निराशाजनक क्षण?
त्यस्ता क्षण त धेरै छन् तर सुरुवाततिर खेलाडीहरुले मिहेनत गर्दा पनि आर्थिक रुपमा सहयोग नपाउँदा साह्रै दु:ख लाग्यो| परिवारलाई सम्हाल्नुपर्ने बाध्याता र त्यसमाथि भविष्यको चिन्ता त छदैं छ| यस्तो अवस्थामा आर्थिक रुपमा सहयोगको एकदम खाँचो हुन्छ| टोलीको त्यो पाटो दयनिय थियो र अझै त्यो पुर्णरुपमा सुल्झिएको छैन| व्यवस्थापन पक्षबाट सिर्जित अन्य नकारात्मक वातावरण पनि निराशाजनक रह्यो|

• मन्त्रालयबाट नियुक्ति पाएपछि क्यानसंग कस्तो सम्बन्ध रह्यो?
मेरो तर्फबाट कुनै समस्या छैन किनकि मेरो काम नेपालको क्रिकेट विकास गर्नु थियो र यस दौरान मेरो कसैसंग व्यक्तिगत रिस रहेन| सायद क्रिकेटर राष्ट्रिय टिमको उन्नतिको पछि हरदम लागिपर्नु मेरो गल्ति भयो| यसबाहेक मलाई सहयोग गर्ने हात पनि थुप्रै छन्| म राम्रा यादहरु मात्र लिएर जानेछु|

• नेपाली क्रिकेटलाई विच बाटोमै छाडेर गएको जस्तो अनुभुति भएको छैन?
त्यो व्यक्तिगत रायमा भर पर्ने कुरा हो| तर यदि मैले प्रदर्शन गर्न सक्दिन भने म बस्नुको कुनै औचित्य रहन्न| खेलाडीको प्रदर्शनलाई बढावा दिन धेरै पक्षको भुमिका हुन्छ र मसंग ति सबै हासिल गर्ने शक्ति थिएन| यदि हामीसंग सो पक्षहरु पाउने वातावरण रहन्छ भने म नेपालले चाहेको खण्डमा खुशीसाथ फर्किन तयार छु| खेलाडीहरुले एकदमै मिहेनत गरेका छन् तर व्यवस्थापनको राम्रो साथ र उचित वातावरण बनेन भने टोलीलाई लिगमा एकदम मुश्किल हुनेछ|

• राजिनामा दिनुको रहस्य?
यसको पछाडी दुई कारण छन्| एक त मेरो व्यक्तिगत- मलाई आफ्नो परिवार संग रहनु छ| र अर्को भनेको प्रदर्शन- म यदि टोलीको प्रशिक्षण गरिरहें भने पुन: विश्वकप पुर्याउनु पर्छ र अहिलेको अवस्थामा त्यो सम्भव छैन| त्यसका लागि हामीले धेरै परिवर्तन गर्नुपर्छ र त्यसको सुरुवातसम्म भएको छैन|

• के तपाईंलाई लक्ष्य प्राप्त गरेंजस्तो लाग्छ?
मेरो लक्ष्य नेपालले एकदिवसीय खेलेको हेर्नु थियो| तर डिभिजन एकमा भएपनि हामीसंग त्यो खेल्ने वातावरण छैन| यदि नेपाल एकदिवसीय खेल्ने टोली भएपनि खेलाडीहरुलाई गाह्रो पर्छ| नेपालले गर्ने तयारी र अन्य पाटो परिवर्तन गरे मात्रै अगाडी बढ्न सकिन्छ| अहिले नेपालको यस्तो दोबाटोमा छ जहाँ परिवर्तनले टोलीसाई माथि चढाउनेछ र यसो नभएको खण्डमा नेपाल लिगको पुछारमा पुग्नेछ|

• तपाईंको फर्केर आउने सम्भावनी कति छ?
मेरो हृदय नेपालसंगै रहनेछ| कसैले म पैसाको पछि लागेर आएको भन्ला तर मैले कहिल्यै मेरो तलबबारे प्रश्न गरिंन| मेरो एकमात्र लक्ष्य भनेको नेपाली क्रिकेटको विकास र राम्रो प्रदर्शन गर्नु थियो| अब क्यानको चुनाव हुँदैछ र नयाँ कार्यसमितिको चयन हुनेछ| अब उक्त नवनिर्वाचित समितिले मलाई चाहने-नचाहने उनिहरुको विचार हो|

• समर्थकहरुको लागि सन्देश?
हामीले केहि खेल हारेकोमा समर्थकहरु अवश्य पनि निराश हुनुहुन्छ| तर नेपालले मैदानमा आफुभन्दा निकै उच्च स्तरका प्रतिद्वन्दिको सामना गर्दै आएको छ| हामीले सुधारिएको प्रदर्शन त गर्यौं तर हाम्रा प्रतिद्वन्दि हामी भन्दा धेरै अगाडी बढिसके| म समर्थकमाझ टोलीमाथि विश्वास गर्न आग्रह गर्दछु र टोली एकपटक यो स्तरमा सम्हालिएपछि पुन: राम्रो प्रदर्शन गर्न सक्षम हुनेछ| यो टोलीले फेरि विश्वकप खेल्नेछ र एकदिन एकदिवसीय राष्ट्रोको रुपमा आफुलाई उभ्याउनेछ| मलाई आशा छ समर्थकहरुले त्यतिन्जेलसम्म टोलीलाई साथ दिइरहनुहुनेछ|